Τον εύζωνα και την Βαγενά δεν χωρίζουν μέτρα αλλά ο σεβασμός στην Βουλή και την ιστορία της
Του Αντώνη Πανούτσου
Στο The French Lieutenant’s Woman του John Fowles, στο σημείο που ο τζέντλεμαν φυσιοδίφης Τσάρλς Σμίθσον μαζεύει απολιθώματα στα βράχια της Κορνουάλλης ο συγγραφέας αναφέρει ότι παρά την ζέστη φορούσε σακάκι από βαρύ τουΐντ.
Αφού οι τζέντλεμεν φοράνε έτσι ντύνονται όταν μαζεύουν απολιθώματα. Το απόσπασμα θυμήθηκα χθες όταν είδα τις φωτογραφίες του φωτορεπόρτερ Γιώργου Κονταρίνη στο Σύνταγμα. Με τον εύζωνα φρουρό να στέκεται προσοχή μέσα στον χιονιά έχοντας πίσω του την Βουλή. Στην οποία αρκετοί βουλευτές δεν αντιλαμβάνονται ότι η προσοχή του φρουρού είναι μια κίνηση σεβασμού που έχουν την υποχρέωση να επιστρέψουν με το ντύσιμο και την συμπεριφορά τους.
Μέχρι την μεταπολίτευση τα μέλη των κυβερνήσεων ορκιζόντουσαν στον βασιλέα φορώντας φράκο. Στο πνεύμα της αλλαγής του ’74 το φράκο καταργήθηκε αλλά το κουστούμι για τους άνδρες βουλευτές ήταν υποχρεωτικό. Όχι από κάποιο dress code αλλά εθιμικά. Πουθενά δεν το έγραφε αλλά κανένας βουλευτής αστικού κόμματος στην Βουλή δεν θα τολμούσε να εμφανιστεί χωρίς κοστούμι και γραβάτα.
Το ζιβάγκο – που μόνο στην Ελλάδα λέγεται έτσι - έγινε γνωστό επειδή το φόρεσε ο Ανδρέας. Κυρίως πριν πάρει την εξουσία. Το νόημα ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι αστικό κόμμα αλλά κίνημα και τα μέλη του δεν δεσμεύονται από συμβάσεις. Στην ορκωμοσία όμως της κυβέρνησης του ’81 τιμώντας την διαδικασία ο Ανδρέας δεν φορούσε ζιβάγκο αλλά γραβάτα. Όπως γραβάτα φορούσαν και τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΕ.
Η επίθεση στο dress code ξεκινάει το 2007 με τον Γρηγόρη Ψαριανό τότε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται στην Βουλή με το γιλέκο. Κάτι ανάμεσα σε επιτυχημένο πολεμικό ανταποκριτή και αποτυχημένο κυνηγό ορτυκιών. Επειδή το γιλέκο του Ψαριανού ήταν κάτι σαν στολή η Βουλή μπορούσε να το αντέξει. Η Βουλή δεν άντεξε το ντύσιμο και την συμπεριφορά των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ όταν έγιναν κυβέρνηση.
Του Αντώνη Πανούτσου
Στο The French Lieutenant’s Woman του John Fowles, στο σημείο που ο τζέντλεμαν φυσιοδίφης Τσάρλς Σμίθσον μαζεύει απολιθώματα στα βράχια της Κορνουάλλης ο συγγραφέας αναφέρει ότι παρά την ζέστη φορούσε σακάκι από βαρύ τουΐντ.
Αφού οι τζέντλεμεν φοράνε έτσι ντύνονται όταν μαζεύουν απολιθώματα. Το απόσπασμα θυμήθηκα χθες όταν είδα τις φωτογραφίες του φωτορεπόρτερ Γιώργου Κονταρίνη στο Σύνταγμα. Με τον εύζωνα φρουρό να στέκεται προσοχή μέσα στον χιονιά έχοντας πίσω του την Βουλή. Στην οποία αρκετοί βουλευτές δεν αντιλαμβάνονται ότι η προσοχή του φρουρού είναι μια κίνηση σεβασμού που έχουν την υποχρέωση να επιστρέψουν με το ντύσιμο και την συμπεριφορά τους.
Μέχρι την μεταπολίτευση τα μέλη των κυβερνήσεων ορκιζόντουσαν στον βασιλέα φορώντας φράκο. Στο πνεύμα της αλλαγής του ’74 το φράκο καταργήθηκε αλλά το κουστούμι για τους άνδρες βουλευτές ήταν υποχρεωτικό. Όχι από κάποιο dress code αλλά εθιμικά. Πουθενά δεν το έγραφε αλλά κανένας βουλευτής αστικού κόμματος στην Βουλή δεν θα τολμούσε να εμφανιστεί χωρίς κοστούμι και γραβάτα.
Το ζιβάγκο – που μόνο στην Ελλάδα λέγεται έτσι - έγινε γνωστό επειδή το φόρεσε ο Ανδρέας. Κυρίως πριν πάρει την εξουσία. Το νόημα ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι αστικό κόμμα αλλά κίνημα και τα μέλη του δεν δεσμεύονται από συμβάσεις. Στην ορκωμοσία όμως της κυβέρνησης του ’81 τιμώντας την διαδικασία ο Ανδρέας δεν φορούσε ζιβάγκο αλλά γραβάτα. Όπως γραβάτα φορούσαν και τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΕ.
Η επίθεση στο dress code ξεκινάει το 2007 με τον Γρηγόρη Ψαριανό τότε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται στην Βουλή με το γιλέκο. Κάτι ανάμεσα σε επιτυχημένο πολεμικό ανταποκριτή και αποτυχημένο κυνηγό ορτυκιών. Επειδή το γιλέκο του Ψαριανού ήταν κάτι σαν στολή η Βουλή μπορούσε να το αντέξει. Η Βουλή δεν άντεξε το ντύσιμο και την συμπεριφορά των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ όταν έγιναν κυβέρνηση.
Η Αννα Βαγενά να κοιμάται στους πάγκους των διαδρόμων, ο Φίλης να πηγαίνει στα υπουργικά έδρανα κρατώντας πλαστική σακούλα με τυρόπιτες σαν μικρός συνεργείου που τον έστειλε ο μάστορας για το κολατσιό και της Γαϊτάνη να εκφράζει τις μετεφηβικές φαντασιώσεις της στο βήμα με t-shirt με μία πανκ που κρατούσε μολότοφ ήταν απ’ ευθείας επιθέσεις στον θεσμό. Η το «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» που φώναζαν οι Αγανακτισμένοι της Άνω και Κάτω Πλατείας γινόταν πραγματικότητα. Και η Βουλή έπρεπε να γίνει μπουρδέλο ώστε αργότερα να καεί ευκολότερα.
Χθες με το θερμόμετρο να είναι κοντά στο μηδέν ο εύζωνας του Συντάγματος στεκόταν προσοχή. Έξω από ένα χώρο που προσπάθησαν και προσπαθούν να κάνουν μπουρδέλο. Γιατί η σύγκρουση δεν είναι μόνο ανάμεσα στους φιλοευρωπαϊστές και τους αντιευρωπαϊστές και τους κρατιστές και τους φιλελεύθερους. Η πραγματική σύγκρουση είναι ανάμεσα στους θαυμαστές του Κάστρο και του Μαδούρο που μισούν την δυτική κουλτούρα και τον κοινοβουλευτισμό και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον υποβιβάσουν και αυτούς που οφείλουν να τον υπερασπίσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου