Αντί ευχών…
Μια ακόμα δύσκολη χρονιά, για τους περισσότερους
Έλληνες φεύγει και λίγο πριν… «γλυκοχαράξει» το νέο έτος, έχουμε όλοι την προσδοκία ότι η ελπίδα θα ανατείλει μαζί με το 2019…
Δεν αρκεί να ελπίζουμε όμως. Οφείλουμε και να πράξουμε, συλλογικά και ατομικά.
Ως εκπρόσωπος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων του Νομού Ιωαννίνων, ως εκπρόσωπος δηλαδή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, έχω χρέος να επισημάνω με ένταση και προς κάθε κατεύθυνση ότι η αλλαγή ρότας του «καραβιού» που λέγεται Ελλάδα, δεν θα γίνει αυτόματα, επειδή τυπικά, έληξαν τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής. Τέσσερις μήνες μετά τον Αύγουστο άλλωστε, ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει για την προοπτική της χώρας, ας μη γελιόμαστε.
Τον ισχυρισμό μου αποδεικνύει περίτρανα η ίδια η κυβέρνηση που με τα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού του 2018, ανακοίνωσε πως για την περίοδο Ιανουαρίου – Νοεμβρίου, το πρωτογενές αποτέλεσμα διαμορφώθηκε σε πλεόνασμα ύψους 7.626 εκατ. ευρώ, έναντι στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 4.071 εκατ. ευρώ.
Το πλεόνασμα αυτό επιτυγχάνεται από το «στράγγισμα» της πραγματικής και νόμιμης οικονομικής δραστηριότητας, μέσω της άμεσης και έμμεσης φορολόγησης.
Με βάση τα επίσημα στοιχεία που διατίθενται δημόσια από τις πλατφόρμες ΗΔΙΚΑ και ΕΡΓΑΝΗ, προκύπτει πως η χώρα έχει περίπου 2,5 εκατ. συνταξιούχους, περί τους 800.000 δημοσίους υπαλλήλους και περί τους 1,9 εκατ. εργαζομένους στον αμιγώς ιδιωτικό τομέα.
Από τους παραπάνω αριθμούς προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και κατ’ επέκταση, η βελτίωση των όρων ζωής της ελληνικής κοινωνίας, δε μπορεί παρά να περνά μέσα από την αύξηση των καλύτερα αμειβόμενων θέσεων εργασίας, στον ιδιωτικό τομέα.
Όταν λέμε «επενδύσεις», δεν πρέπει να έρχεται στο νου μας μόνο μια μεγάλη μονάδα, παραγωγική ή παροχής υπηρεσιών, αλλά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις που μπορούν να προσφέρουν εργασία σε 2, 3, 4 ανθρώπους κοκ.
• Για να γίνει αυτό όμως, απαιτείται η κρατική παρέμβαση που θα αλλάξει τους όρους του επιχειρείν, μειώνοντας φορολογικούς συντελεστές και λοιπές επιβαρύνσεις από το λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος. Το… «φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον» δεν είναι μια έννοια αφηρημένη και απροσδιόριστη. Δεν είναι μια γενική προεκλογική υπόσχεση αλλά απαίτηση ενός κόσμου που θέλει να προκόψει, στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις, στην υγιή του προσπάθεια.
o Για να γίνει αυτό όμως, πρέπει το πολιτικό σύστημα να παραδεχτεί πως η μείωση της ανεργίας δεν περνά μέσα από τη διόγκωση του δημόσιου τομέα, πέραν της απαιτούμενης ενίσχυσης των πεδίων εκείνων της δημόσιας διοίκησης που έχουν αποψιλωθεί από προσωπικό και τα οποία άπτονται του λεγόμενου κοινωνικού κράτους.
Στο κατώφλι της νέας χρονιάς, στο ξεκίνημα του 2019, εύχομαι καλύτερες μέρες για όλους τους Έλληνες, παραγωγικότερη χρονιά για τη χώρα μας και είθε να ευοδωθούν οι ευχές του καθενός μας!
Για το Επιμελητήριο Ιωαννίνων
ο Πρόεδρος
Ι.Β.ΜΗΤΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου