Έφυγε ένας μεγάλος δάσκαλος
Πάνδημη η κηδεία του Ομότιμου Καθηγητού Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αθανασίου Παλιούρα – Μεγάλη η προσφορά του στην πόλη μας
Μέσα σε κλίμα ιδιαίτερης συγκίνησης και με την παρουσία πλήθους κόσμου τελέστηκε την Κυριακή στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας Αγρινίου, η εξόδιος ακολουθία του Ομότιμου Καθηγητού Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αθανασίου Παλιούρα, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 77 ετών.
Το παρών έδωσαν πολίτες όχι μόνο από τα Γιάννενα και την ιδιαίτερη πατρίδα του την Αιτωλοακαρνανία, αλλά από όλα τα μέρη της Ελλάδας καθώς ο Καθηγητής με το πλούσιο συγγραφικό, ανασκαφικό και κοινωνικό έργο και τη χαρισματική προσωπικότητα είχε παντού φίλους, μαθητές και ανθρώπους που τον εκτιμούσαν.
Της εξοδίου ακολουθίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Άρτης κ. Ιγνάτιος, συμμετεχόντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών: Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου και του Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά. Συμπροσευχόμενος παρέστη ο Μητροπολίτης Ευρίπου κ. Βασίλειος.
Εκ μέρους των αγίων Αρχιερέων τον επικήδειο λόγο εκφώνησε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου, ο οποίος εξήρε το επιστημονικό του έργο, την αγάπη του για τον Θεό και τους ανθρώπους, αλλά και την αγάπη του προς την ιδιαίτερη πατρίδα του το Αγρίνιο, αλλά και τα Γιάννενα στα οποία έζησε πολλά χρόνια. Αναφέρθηκε δε, και στον μοναδικό τρόπο με τον οποίο συνδύαζε την Θεολογία με την Επιστήμη και την Έρευνα.
Υπερήφανο το Πανεπιστήμιο
Για έναν μεγάλο δάσκαλο, έναν χαρισματικό δάσκαλο, έναν ακούραστο ερευνητή και μελετητή, έναν ξεχωριστό φίλο και συνάδελφο, έκανε λόγο στον ύστατο αποχαιρετισμό του στον Αθανάσιο Παλιούρα, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Γεώργιος Καψάλης.
Όπως ανέφερε «Διακρίθηκες και ήσουν περιζήτητος σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Η Μέση Εκπαίδευση σε ευγνωμονεί για το έργο και για το παράδειγμά σου, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων αισθάνεται υπερήφανο και καυχάται που υπηρέτησες σε αυτό για τόσα πολλά χρόνια με αυταπάρνηση, με ζήλο, με διάθεση προσφοράς και αγάπης. Εκλέχτηκες το έτος 1979 ως Εντεταλμένος Επιμελητής της Βυζαντινής Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου μας, το έτος 1984 ως Αναπληρωτής Καθηγητής και το έτος 1988 ως Καθηγητής, για να σου απονεμηθεί με τη συνταξιοδότησή σου το έτος 2006 ο τιμητικός τίτλος του Ομότιμου Καθηγητή. Υπηρέτησες το Πανεπιστήμιό μας από πολλές διοικητικές θέσεις με υπευθυνότητα, με σεβασμό, με αυταπάρνηση. Σημαντική ήταν η προσφορά σου και στις Σχολές της πόλης σου που υπάγονταν τότε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Πλούσιο και πολυσχιδές το συγγραφικό έργο σου. Ωστόσο, θα ήθελα να κάνω μόνο δύο αναφορές που δηλώνουν και την ξεχωριστή αγάπη σου για την Ήπειρο και τα Γιάννενα. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι για είκοσι ολόκληρα χρόνια είχες ο ίδιος τη γενική επιμέλεια του ετήσιου επιστημονικού περιοδικού ‘Ηπειρωτικά Χρονικά’, ενώ για πολλά, επίσης, χρόνια είχες την επιμέλεια της Επιστημονικής Επετηρίδας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ‘Δωδώνη’. Η δεύτερη αναφορά μου έχει να κάνει με την επιμέλεια της έκδοσης ‘Τα Βυζαντινά Μνημεία της Νήσου των Ιωαννίνων’, ένα μνημειώδες έργο, που είχαμε τη χαρά να μας το παρουσιάσεις για μία ακόμη φορά στο συνέδριο που πραγματοποιήσαμε στα Γιάννενα πριν από δύο χρόνια με θέμα ‘Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και τα Γιάννενα’, ένα συνέδριο που έμελλε να αποτελέσει και την τελευταία συνάντησή μας.
Ο Θανάσης Παλιούρας διαθέτει ένα πλούσιο ανασκαφικό έργο, που το γνωρίζουν καλύτερα από όλους οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, αφού τον συναντούσαν συχνά μπροστά τους, ακούραστο εργάτη για τη διάσωση, τη συντήρηση, την ανάδειξη και την προβολή όλων των ανεκτίμητων θησαυρών που κρύβει στα σπλάχνα της η ελληνική γη. Ο Θανάσης ήταν ο αγαθός γίγαντας. Επιβλητικός και κυρίαρχος στο ανάστημα και τη μορφή, αλλά ευχάριστος, προσηνής, γλυκός, ανθρώπινος στην επικοινωνία με τον καθένα. Πάντα, σαν να ήθελε να ακούσει και να μάθει ο ίδιος από τον συνομιλητή του και πάντα σαν να ήθελε να συμβουλέψει και αυτός από τη σοφία που διέθετε. Αυτή την αγάπη και αυτή την τρυφερότητα την πρόσφερε αφειδώλευτα στους φοιτητές του, που ήταν τόσο τυχεροί που τον είχαν δάσκαλο, αλλά και σε όλους εμάς που θέλαμε να αντλήσουμε από τον ίδιο γνώσεις και συναισθήματα. Θανάση, σε ευχαριστούμε θερμά και σου είμαστε ευγνώμονες για όλα όσα μας πρόσφερες ως οικογενειάρχης, ως δάσκαλος, ως ερευνητής, ως αρχαιολόγος, ως επιστήμονας και κυρίως ως άνθρωπος.
Καλό σου ταξίδι, Θανάση, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων δεν πρόκειται ποτέ να σε ξεχάσει».
Μέσα σε κλίμα ιδιαίτερης συγκίνησης και με την παρουσία πλήθους κόσμου τελέστηκε την Κυριακή στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας Αγρινίου, η εξόδιος ακολουθία του Ομότιμου Καθηγητού Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αθανασίου Παλιούρα, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 77 ετών.
Το παρών έδωσαν πολίτες όχι μόνο από τα Γιάννενα και την ιδιαίτερη πατρίδα του την Αιτωλοακαρνανία, αλλά από όλα τα μέρη της Ελλάδας καθώς ο Καθηγητής με το πλούσιο συγγραφικό, ανασκαφικό και κοινωνικό έργο και τη χαρισματική προσωπικότητα είχε παντού φίλους, μαθητές και ανθρώπους που τον εκτιμούσαν.
Της εξοδίου ακολουθίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Άρτης κ. Ιγνάτιος, συμμετεχόντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών: Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου και του Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά. Συμπροσευχόμενος παρέστη ο Μητροπολίτης Ευρίπου κ. Βασίλειος.
Εκ μέρους των αγίων Αρχιερέων τον επικήδειο λόγο εκφώνησε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου, ο οποίος εξήρε το επιστημονικό του έργο, την αγάπη του για τον Θεό και τους ανθρώπους, αλλά και την αγάπη του προς την ιδιαίτερη πατρίδα του το Αγρίνιο, αλλά και τα Γιάννενα στα οποία έζησε πολλά χρόνια. Αναφέρθηκε δε, και στον μοναδικό τρόπο με τον οποίο συνδύαζε την Θεολογία με την Επιστήμη και την Έρευνα.
Υπερήφανο το Πανεπιστήμιο
Για έναν μεγάλο δάσκαλο, έναν χαρισματικό δάσκαλο, έναν ακούραστο ερευνητή και μελετητή, έναν ξεχωριστό φίλο και συνάδελφο, έκανε λόγο στον ύστατο αποχαιρετισμό του στον Αθανάσιο Παλιούρα, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Γεώργιος Καψάλης.
Όπως ανέφερε «Διακρίθηκες και ήσουν περιζήτητος σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Η Μέση Εκπαίδευση σε ευγνωμονεί για το έργο και για το παράδειγμά σου, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων αισθάνεται υπερήφανο και καυχάται που υπηρέτησες σε αυτό για τόσα πολλά χρόνια με αυταπάρνηση, με ζήλο, με διάθεση προσφοράς και αγάπης. Εκλέχτηκες το έτος 1979 ως Εντεταλμένος Επιμελητής της Βυζαντινής Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου μας, το έτος 1984 ως Αναπληρωτής Καθηγητής και το έτος 1988 ως Καθηγητής, για να σου απονεμηθεί με τη συνταξιοδότησή σου το έτος 2006 ο τιμητικός τίτλος του Ομότιμου Καθηγητή. Υπηρέτησες το Πανεπιστήμιό μας από πολλές διοικητικές θέσεις με υπευθυνότητα, με σεβασμό, με αυταπάρνηση. Σημαντική ήταν η προσφορά σου και στις Σχολές της πόλης σου που υπάγονταν τότε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Πλούσιο και πολυσχιδές το συγγραφικό έργο σου. Ωστόσο, θα ήθελα να κάνω μόνο δύο αναφορές που δηλώνουν και την ξεχωριστή αγάπη σου για την Ήπειρο και τα Γιάννενα. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι για είκοσι ολόκληρα χρόνια είχες ο ίδιος τη γενική επιμέλεια του ετήσιου επιστημονικού περιοδικού ‘Ηπειρωτικά Χρονικά’, ενώ για πολλά, επίσης, χρόνια είχες την επιμέλεια της Επιστημονικής Επετηρίδας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ‘Δωδώνη’. Η δεύτερη αναφορά μου έχει να κάνει με την επιμέλεια της έκδοσης ‘Τα Βυζαντινά Μνημεία της Νήσου των Ιωαννίνων’, ένα μνημειώδες έργο, που είχαμε τη χαρά να μας το παρουσιάσεις για μία ακόμη φορά στο συνέδριο που πραγματοποιήσαμε στα Γιάννενα πριν από δύο χρόνια με θέμα ‘Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και τα Γιάννενα’, ένα συνέδριο που έμελλε να αποτελέσει και την τελευταία συνάντησή μας.
Ο Θανάσης Παλιούρας διαθέτει ένα πλούσιο ανασκαφικό έργο, που το γνωρίζουν καλύτερα από όλους οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, αφού τον συναντούσαν συχνά μπροστά τους, ακούραστο εργάτη για τη διάσωση, τη συντήρηση, την ανάδειξη και την προβολή όλων των ανεκτίμητων θησαυρών που κρύβει στα σπλάχνα της η ελληνική γη. Ο Θανάσης ήταν ο αγαθός γίγαντας. Επιβλητικός και κυρίαρχος στο ανάστημα και τη μορφή, αλλά ευχάριστος, προσηνής, γλυκός, ανθρώπινος στην επικοινωνία με τον καθένα. Πάντα, σαν να ήθελε να ακούσει και να μάθει ο ίδιος από τον συνομιλητή του και πάντα σαν να ήθελε να συμβουλέψει και αυτός από τη σοφία που διέθετε. Αυτή την αγάπη και αυτή την τρυφερότητα την πρόσφερε αφειδώλευτα στους φοιτητές του, που ήταν τόσο τυχεροί που τον είχαν δάσκαλο, αλλά και σε όλους εμάς που θέλαμε να αντλήσουμε από τον ίδιο γνώσεις και συναισθήματα. Θανάση, σε ευχαριστούμε θερμά και σου είμαστε ευγνώμονες για όλα όσα μας πρόσφερες ως οικογενειάρχης, ως δάσκαλος, ως ερευνητής, ως αρχαιολόγος, ως επιστήμονας και κυρίως ως άνθρωπος.
Καλό σου ταξίδι, Θανάση, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων δεν πρόκειται ποτέ να σε ξεχάσει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου