Oι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, οι απλοί πολίτες που θα μαντέψουν το μέλλον της οικονομίας και ακόμη καλύτερα εκείνοι που θα προσπαθήσουν να το δημιουργήσουν θα μπορούν να επιβιβαστούν και να σερφάρουν στο επόμενο κύμα. Προς ποια κατεύθυνση βαδίζει η παγκόσμια οικονομία και το εμπόριο; Σύμφωνα με τη The Wall Street Journal το μέλλον δείχνει φιλικό προς τις ισχυρές περιφερειακές συμμαχίες των κρατών με κοινά συμφέροντα.
Aπόδοση> Κουρδιστό Πορτοκάλι
Πάμε να δούμε την προσέγγιση του Josh Zumbrun στη The Wall Street Journal
Η υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών προσπάθεια να εκδιώξουν τη Ρωσία από το διεθνές εμπόριο σηματοδοτεί ένα ακόμη ρήγμα στο όραμα του ελεύθερου εμπορίου που καθοδηγούσε την αμερικανική πολιτική για σχεδόν 30 χρόνια, σηματοδοτώντας ένα μέλλον όπου τα έθνη και οι εταιρείες απομακρύνονται από το εμπόριο με αντιπάλους και επικεντρώνονται περισσότερο σε ομοϊδεάτες εταίρους .
Οι ενέργειες των ΗΠΑ και των συμμάχων της Δυτικής Ευρώπης από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία ήταν γρήγορες και τιμωρητικές, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης ή της μείωσης των αγορών ρωσικού πετρελαίου, φυσικού αερίου και άνθρακα για να πιέσουν τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin να αποσύρει τα στρατεύματά του.
Η Δύση έχει επίσης κινηθεί για να εκδιώξει τις ρωσικές τράπεζες από τα διεθνή χρηματοπιστωτικά δίκτυα, ενώ ένας δικομματικός συνασπισμός αμερικανών νομοθετών έχει εισαγάγει νομοθεσία που καλεί τις ΗΠΑ να πιέσουν για την αναστολή της Ρωσίας από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου – μια ενέργεια που δεν θα είχε προηγούμενο στην ιστορία του ΠΟΕ.
«Το σύστημα συναλλαγών όπως το γνωρίζαμε, με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου στον πυρήνα του και με ένα βασικό σύνολο κανόνων με τους οποίους συναλλάσσονταν όλοι, καταρρέει», δήλωσε η Jennifer Hillman, εμπορική δικηγόρος και πρώην νομικός στο εμπόριο του ΠΟΕ. δικαστήριο που τώρα διδάσκει διεθνές δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Georgetown.
Η έννοια της παγκοσμιοποίησης –τα έθνη που εμπορεύονται με λίγα εμπόδια, εστιάζοντας στις βιομηχανίες και τις υπηρεσίες που κάνουν καλύτερα– βρίσκεται υπό πίεση εδώ και χρόνια, οδηγούμενη από οικονομικούς ανταγωνισμούς, το κλείσιμο εργοστασίων σε πλούσιες χώρες και εκείνους που λένε ότι τα ανοιχτά εμπορικά σύνορα δεν είναι το καλύτερο εθνικό συμφέρον, ιδίως σε περιόδους έκτακτης ανάγκης.
Ο πρώην πρόεδρος Donald Trump ενθάρρυνε την τάση ξεκινώντας έναν εμπορικό πόλεμο κατά της Κίνας το 2018. Η πανδημία Covid-19 πρόσθεσε ώθηση αποκαλύπτοντας την εξάρτηση των ΗΠΑ από είδη ξένης κατασκευής, όπως εξοπλισμό ατομικής προστασίας και τσιπ υπολογιστών.
Η κ. Hillman βλέπει ότι το μέλλον των παγκόσμιων εμπορικών συμφωνιών θα μπορούσε να βρίσκεται σε μεγάλα περιφερειακά σύμφωνα όπου οι συμμετέχοντες μοιράζονται περισσότερα κοινά συμφέροντα, όπως η Συμφωνία ΗΠΑ-Καναδά-Μεξικού που υπογράφηκε το 2020.
«Πιστεύω ότι θα δούμε όλο και περισσότερα μπλοκ, όπου υπάρχουν συνασπισμοί ομοϊδεατών», είπε η κ. Hillman. «Είτε πρόκειται για επίσημους συλλόγους που συναλλάσσονται μεταξύ τους και όχι με άλλους ή όχι, αυτό είναι δύσκολο να το γνωρίζουμε».
Οι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης σημειώνουν ότι τα οφέλη του ελεύθερου εμπορίου ήταν εκτεταμένα, ανοίγοντας νέες αγορές για τις επιχειρήσεις και καθιστώντας μια ποικιλία καταναλωτικών αγαθών πιο προσιτά. Η μετατόπιση μεγαλύτερης παραγωγής στο εσωτερικό θα προσθέσει αναπόφευκτα τον πληθωρισμό που βρίσκεται ήδη σε άνοδο.
Ο Bill Reinsch, ανώτερος σύμβουλος στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών, μια δεξαμενή σκέψης στην Ουάσιγκτον που επικεντρώνεται στην εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, λέει ότι οι τεχνολογίες μεταφοράς και επικοινωνίας εξακολουθούν να κάνουν το παγκόσμιο εμπόριο συναρπαστικό για τις επιχειρήσεις και τους επιτρέπουν να προσφέρουν τα πιο ανταγωνιστικά προϊόντα.
Οι κινήσεις για την απομόνωση της Ρωσίας είναι «πολύ ικανοποιητικές βραχυπρόθεσμα, επειδή οι Ρώσοι κάνουν πολύ κακό πράγμα», είπε ο κ. Reinsch. «Αλλά κανείς δεν θέλει να μιλήσει για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της αποδυνάμωσης των διεθνών θεσμών».
Παρά τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης, ο κόσμος οδεύει προς την άλλη κατεύθυνση εδώ και μια δεκαετία ή περισσότερο. Με ένα μέτρο, το υψηλό επίπεδο της παγκοσμιοποίησης ήρθε το 2008, όταν οι παγκόσμιες εξαγωγές έφτασαν το 31% του παγκόσμιου ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Μέχρι το 2020, αυτό είχε πέσει στο 26%.
Έθνη, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, έχουν επίσης αυξήσει τους δασμούς στις εισαγωγές, σε άλλη μια τροχοπέδη στο παγκόσμιο εμπόριο. Από το 2010, το ποσό του εμπορίου που καλύπτεται από δασμούς και άλλους εμπορικούς φραγμούς έχει ανέλθει σε 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια από 126 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με στοιχεία του ΠΟΕ.
Αισιοδοξία μετά τον Ψυχρό Πόλεμο
Ο ΠΟΕ δημιουργήθηκε το 1995 εν μέσω ενός κύματος αισιοδοξίας μετά τον Ψυχρό Πόλεμο για έναν κόσμο ενωμένο πίσω από τα ιδανικά του ελεύθερου εμπορίου, του ανοίγματος της αγοράς και της αυξανόμενης παγκόσμιας δημοκρατίας. Οι υπογράφοντες δεσμεύονται να προσφέρουν το ίδιο σύνολο όρων συναλλαγών σε όλα τα άλλα μέλη του ΠΟΕ χωρίς διακρίσεις.
«Μέχρι το 1995, είχαμε αυτή την «ενός κόσμου» άποψη για τα πράγματα», είπε ο Douglas Irwin, καθηγητής οικονομικών και ιστορικός του παγκόσμιου εμπορίου στο Dartmouth College. «Δεν υπάρχουν διαφορετικά συστήματα… υπάρχει ένα σύνολο κανόνων στο πλαίσιο του ΠΟΕ, και παγκόσμιες αλυσίδες αξίας και παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού, και όλα είναι ενσωματωμένα».
Ο κ. Irwin λέει ότι τα σημάδια πίεσης σε αυτό το σύστημα έχουν αυξηθεί εδώ και χρόνια. Μια προσπάθεια που ξεκίνησε το 2001, γνωστή ως Αναπτυξιακός Γύρος της Ντόχα, με σκοπό να μειώσει τους γεωργικούς δασμούς και να βοηθήσει καλύτερα τους φτωχούς του κόσμου σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης, απέτυχε να κερδίσει έλξη.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 δημιούργησε μια νέα γενιά σκεπτικιστών για την παγκοσμιοποίηση, ενώ ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-Κίνας και η πανδημία του κορωνοϊού ώθησαν πολλές εταιρείες και χώρες να επανεξετάσουν το βαθμό στον οποίο οι εμπορικοί τους δεσμοί πλήττουν τις εγχώριες βιομηχανίες.
Η Atlas Tool Works of Lyons, Ill., που κατασκευάζει εργαλεία, ζώνες και άλλα προϊόντα που χρησιμοποιούνται σε εργοστάσια, δήλωσε ότι οι δραστηριότητές της αυξήθηκαν απότομα μετά την επιβολή δασμών στις κινεζικές εισαγωγές από τις ΗΠΑ.
«Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα εργάζονται ενάντια στην ασφάλεια της οικονομίας των ΗΠΑ», δήλωσε ο Zach Mottl, η οικογένεια του οποίου είναι ιδιοκτήτης της εταιρείας από το 1918.
Ο κ. Mottl είπε ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία τώρα «καθιστά σαφές ότι η παγκοσμιοποίηση δεν έφερε ειρήνη» και ότι οι ΗΠΑ πρέπει να κινηθούν γρήγορα για να αποσυνδεθούν από τη Ρωσία και να συνεχίσουν να αποστασιοποιούνται από την Κίνα.
Η κίνηση στο Κογκρέσο για αποκοπή της Ρωσίας από τον ΠΟΕ είναι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, ακόμη κι αν μια τέτοια ψηφοφορία δεν έχει επίσημη εξουσία.
Ποτέ στην ιστορία του ΠΟΕ δεν έχει γίνει σοβαρή προσπάθεια να εκδιωχθεί κανένα από τα 164 κράτη μέλη. Ο ΠΟΕ δεν είχε καν ναυλωθεί με επίσημη διαδικασία απέλασης και οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν έναν δύσκολο δρόμο για να πείσουν τα άλλα μέλη να κάνουν το πρωτοφανές βήμα.
Ωστόσο, ακόμη και χωρίς επίσημη δράση από τον ΠΟΕ, ορισμένες εταιρείες αποφάσισαν να υποχωρήσουν ή να εγκαταλείψουν εντελώς τις δραστηριότητές τους στη Ρωσία.
Η Apple Inc., η Ford Motor Co. και η Dell Technologies Inc. συγκαταλέγονται μεταξύ των εταιρειών που διακόπτουν τους δεσμούς τους ή διακόπτουν τη λειτουργία τους. Οι πετρελαϊκοί κολοσσοί BP PLC, Shell PLC και Exxon Mobil Corp. συγκαταλέγονται μεταξύ των εταιρειών που εκχωρούν μερίδια ή διακόπτουν την παραγωγή τους στη Ρωσία.
Η Apple ανακοίνωσε ότι θα σταματήσει να πουλά προϊόντα στη Ρωσία.
Οι εταιρείες έχουν ενεργήσει με αποφασιστικότητα και υποστηρίζουν πλήρως την ανάγκη για μια ισχυρή ταχεία απάντηση στην κρίση που προκλήθηκε από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία», δήλωσε ο Myron Brilliant, εκτελεστικός αντιπρόεδρος και επικεφαλής διεθνών υποθέσεων στο Εμπορικό Επιμελητήριο των ΗΠΑ.
Μετά τη σύναψη της συμφωνίας, κανείς δεν αποβλήθηκε ποτέ από τον προκάτοχο οργανισμό του ΠΟΕ – τη Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου, η οποία δημιουργήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η επιστροφή στον πόλεμο και η εμπορική σύγκρουση μεταξύ μεγάλων εξουσίες.
Η ένταξη της Ρωσίας στον ΠΟΕ τον Αύγουστο του 2012 ήταν, κατά κάποιο τρόπο, το επιστέγασμα δεκαετιών εργασίας για το τέλος του μπλοκ συστήματος που χαρακτήριζε το παγκόσμιο εμπόριο μεταξύ του τέλους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης.
Για μια γενιά, οι οικονομολόγοι είχαν χωρίσει την παγκόσμια οικονομία σε χώρες του «πρώτου κόσμου» -τα πλούσια ανεπτυγμένα έθνη των ΗΠΑ, της Δυτικής Ευρώπης, της Ιαπωνίας και των συμμάχων τους- από τη μία πλευρά και στον «δεύτερο κόσμο» του Σοβιετικού Μπλοκ και του κομμουνιστικού του συμμάχους στην Ανατολική Ευρώπη και την Κίνα από την άλλη. (Ο «Τρίτος Κόσμος» αρχικά αναφερόταν σε αδέσμευτα έθνη, αλλά αργότερα έγινε υποτιμητικός όρος για τις φτωχές χώρες.)
Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση το 1989, τα κράτη μέλη της έσπευσαν να ενταχθούν στον ΠΟΕ—Εσθονία, Λετονία και Κιργιστάν το 1999, Γεωργία το 2000, Λιθουανία και Μολδαβία το 2001, Αρμενία το 2003. Το 2004, τα τρία κράτη της Βαλτικής, η Λιθουανία, η Λετονία και η Εσθονία εντάχθηκε επίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ακόμη και η Ρωσία δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην έλξη, και το 2006, ο Πρόεδρος George W. Bush και ο Vladimir Putin συναντήθηκαν στο Ανόι του Βιετνάμ (μια κομμουνιστική χώρα που εντάχθηκε στον ΠΟΕ το 2007, όπως συμβαίνει) για να υπογράψουν μια συμφωνία που υποστηρίζει τα βήματα για να αποδοχή της Ρωσίας στον ΠΟΕ.
«Αυτή είναι μια καλή συμφωνία για τις Ηνωμένες Πολιτείες και είναι μια εξίσου σημαντική συμφωνία για τη Ρωσία», δήλωσε τότε ο Πρόεδρος Bush. «Και είναι μια καλή συμφωνία για τη διεθνή εμπορική κοινότητα».
Αν και είναι οι σχέσεις με τη Ρωσία που ξετυλίγονται αυτή τη στιγμή, ο Derek Scissors, ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute, μια συντηρητική δεξαμενή σκέψης, λέει ότι η αποδοχή της Κίνας στον ΠΟΕ ήταν πιθανότατα το μεγαλύτερο λάθος: η Ρωσία είναι μια σχετικά μικρή και απομονωμένη οικονομία— το ένα δέκατο του μεγέθους της Κίνας—και το Πεκίνο εφαρμόζει ένα σύστημα κρατικής παρέμβασης στην οικονομία του που έρχεται σε έντονη αντίθεση με το αμερικανικό σύστημα.
Τώρα ο κόσμος μπορεί να οδηγηθεί πίσω σε ένα σύστημα πιο απομονωμένων εμπορικών μπλοκ. Αν και η Αμερική θα σταματήσει να αγοράζει ρωσικό πετρέλαιο, κάποιος άλλος πιθανότατα θα το κάνει. Ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-Κίνας δεν πτόησε το Πεκίνο από τους στόχους του σχεδίου του για την Κίνα το 2025 για την ανάπτυξη βιομηχανιών υψηλής τεχνολογίας που ανταγωνίζονται τη Δύση.
Αν και οι νομοθέτες στις ΗΠΑ εξακολουθούν να καταγράφουν τις λεπτομέρειες, υπάρχει ισχυρή δικομματική υποστήριξη για μέτρα όπως η δαπάνη 52 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την επαναφορά της κατασκευής ημιαγωγών στις ΗΠΑ – ένα είδος βιομηχανικής πολιτικής που θα ήταν σε μεγάλο βαθμό αδιανόητο πριν από μια δεκαετία.
Ακόμη και με μια γρήγορη επίλυση, ωστόσο, μεγάλο μέρος της ρωγμής είναι απίθανο να αντιστραφεί. Το Διαδίκτυο κατακερματίζεται επίσης, ένα φαινόμενο γνωστό ως «Splinternet», καθώς η Ρωσία έχει πλέον ενωθεί με την Κίνα για να κόψει πολλούς από τους συνδέσμους του Διαδικτύου με τη Δύση για να περιορίσει τη ροή πληροφοριών.
Η εποχή της αυξανόμενης εμπορικής αισιοδοξίας και του ελεύθερου και απεριόριστου εμπορίου με τους αντιπάλους, μοιάζει περισσότερο με μόδα και λιγότερο με το τελικό σημείο μιας τάσης.
«Αυτή η χρονική περίοδος ήταν εξαιρετική και αφελής και μόλις δοκιμάστηκε δεν μας άρεσε πια», είπε ο κ. Scissors. «Υπήρξε μια χρονική περίοδος που ξεκίνησε το 1993 όπου σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσαμε να έχουμε ένα παγκόσμιο εμπορικό σύστημα. Νομίζω ότι αυτό το παγκόσμιο σύστημα εμπορικών συναλλαγών ήταν μια παροδική φαντασίωση».
> Ο Yuka Hayashi συνέβαλε σε αυτό το άρθρο.
kourdistoportocali.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου